Ziekenhuis, visum, ZON!, project & (enge?!) dieren
Door: moederendochterinmalawi
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Gerlinde
03 Februari 2012 | Malawi, Lilongwe
Muli Bwantsji!
Ziekenhuis - cijfers
De maand januari is afgesloten, dat betekent dat de officiële cijfers bekend zijn: op de kinderafdeling hebben we in één maand 1601 opnames gehad (ter vergelijking: op de chirurgie in NL hebben we 2400-2600 opnames op jaarbasis). 32 kindjes zijn overleden.
Het geeft wellicht een beeld van hoe druk het is. Gelukkig loopt het aantal opnames nu al zichtbaar terug, februari zal naar verwachting nog een drukke maand zijn, maar in maart komt het Malariaseizoen tot een einde en daarmee ook de crisis in het ziekenhuis.
32 kindjes overleden… soms een aantal dagen geen, soms 5 kinderen op 1 dag. Ieder overlijden is heftig, zeker als het een gevolg is van onoplettendheid van de verpleegkundige en/of arts (t.g.v. de hoge werkdruk en het ontbreken van een verantwoordelijkheidssysteem), maar vaak komen de kinderen ook te laat en te ziek binnen, waardoor de behandeling geen kans van slagen meer heeft. Toch is het vooral ook goed om te realiseren dat ruim 1550 kinderen een goede behandeling hebben kunnen krijgen en (relatief) gezond weer naar huis zijn gegaan!
Ziekenhuis – laatste dag kinderafdeling
Gisteren hebben we onze laatste dienst op de kinderafdeling gedraaid. We hebben het stokje doorgegeven aan 2 verpleegkundestudenten en hopen zelf komende week op de Maternity (verloskunde/kraam) te starten. Dat geeft een dubbel gevoel; enerzijds beseffen we wat een toegevoegde waarde we op de kinderafdeling hadden (patiënten opnemen, medicatie delen, bloedtransfusies geven en de hele dag door infusen prikken) en zijn we daar nu goed ingewerkt, anderzijds liepen wij er ook wel tegenaan dat we niet altijd even goed met de hoofdverpleegkundige overweg konden en dat afspraken en structuren dagelijks veranderden, hier lopen meer mensen tegenaan. Bovenaan blijft staan dat we hier een goede tijd gehad hebben, maar we hebben ook veel zin om volgende week op de verloskamers te starten, een heel bijzonder specialisme!
Bloedtransfusie
Veel patiënten met Malaria hebben bloedtekort en moeten een transfusie krijgen. Op een avond waren er 2 kindjes met een heel laag Hb waar geen bloed beschikbaar voor was. In de hoofdstad is een grotere bloedbank, maar eer dat iemand het daar vandaan gehaald kon hebben (kost minimaal 3 uur), zou het wellicht te laat zijn voor een van de kinderen. Gerlinde heeft bloedgroep O negatief, wat aan iedereen gegeven kan worden, dus daar zat ze dan zeer onverwachts op de bank in het laboratorium, waar een halve liter bloed afgetapt werd. Een dag later hoorden we dat het bloed naar een meisje van 4 maanden oud gegaan is, ook met de bloedgroep O negatief (wat betekent dat zij alleen O negatief kon ontvangen, wat in Malawi heel zeldzaam is), en de laborant vertelde dat het overige bloed nog voor 1-2 kinderen meer gebruikt kon worden. Wel bijzonder om ook op zo’n manier echt te kunnen helpen! En wat ook fijn is: op 17/1 had Gerlinde een goed Hb, was ze Syfilis, Hepatitis B-, HIV- en Malaria vrij :-).
Outreach
Vorige week zijn we wederom een dag op outreach geweest, dit keer naar Malindi Clinic. Het verhaal komt vrij veel overeen met de vorige keer, dus daar zullen we niet over uitweiden. Dit keer waren er in totaal 227 kinderen gekomen, waarvan we er 76 gevaccineerd hebben. Hoe dat geteld wordt? Wel, er wordt een weegschaal in de boom gehangen om de kinderen te wegen. De moeders breken allemaal een takje van de boom die ze inleveren, de stokjes worden door een gezondheidswerker in een emmer gegooid en aan het einde geteld en dat is dan het aantal kinderen dat geweest is.
De lokale bevolking hier draagt allemaal een Tichengi (lap) over hun uniform/ rok, om de kleding een beetje schoon te houden in de vieze ambulance/ minibusjes. Wij dus ook. Maar toen Tineke een paar foto’s van het ziekenhuis wilde maken, verloor ze spontaan haar rok. Dit leverde een lachsalvo bij de vrouwen op en het leverde ons vervolgens een leuke spoedcursus rokken omknopen op.
Visum verlengd
Onze eerste vier weken hier zitten erop. Dat betekende dat ons visum verlengd moest worden. We zijn op tijd vertrokken naar Lilongwe en hadden ons voorbereidt op Afrikaanse bureaucratie, uren wachten en lief glimlachen voor de goede stempeltjes. Het viel 100% mee! Eerst moesten we allebei een aanvraagformulier invullen (samen op 1 stoel voor het bureau van de officer), op het formulier kwam een stempeltje, daarmee moesten we naar een andere ruimte om ‘even’ 20.000MK te betalen, 4 formuliertjes en stempels erbij, door naar de accountant, waar we weer 2 formuliertjes in moesten leveren, op de andere 2 kwamen nog 2 extra stempels, terug naar de 1e man en die zette uiteindelijk de felbegeerde stempel in ons paspoort! In 1x voor 60 dagen i.p.v. de gebruikelijke 30 en ook nog eens verlengd vanaf de datum dat de oude stempel zou verlopen (leg die wens eens uit in het Engels; niet een stempel met de datum van vandaag, maar met de datum van volgende week…). Dat was belangrijk voor ons, omdat we dan niet per se tussendoor het land uit hoeven, je mag namelijk max. 90 dagen blijven op een visum, wij zijn er 89. En dit alles in slechts 40 minuten tijd, superfijn!
Guesthouse/ Australia Day
Het guesthouse barste bijna uit zijn voegen deze week: 24 mensen! De een blijft slechts voor een nachtje, de ander 5 maanden, het wisselt hard door.
Zo’n internationaal gebeuren levert gezellige momenten op; zo blijkt het op 26 januari Australia Day te zijn en laten wij nou net 2 Australische meiden in het guesthouse hebben :-), ze hebben zelf geen idee wat de reden van deze nationale feestdag is, maar goede tradities moet je voortzetten en zo kwam het dat zij op een avond samen met 2 landgenoten die elders in Malawi co-schappen lopen een heerlijk diner voor ons gemaakt hebben. Met z’n 13-nen aan tafel is toch wel erg gezellig!
Vorige week vrijdag zijn er 4 NL meiden aangekomen, 2 komen een verpleegkundestage lopen, 2 komen helpen op de basisschool; er was direct een klik. Gezellig dat we het met z’n zessen hebben! We praten heel wat af (de geplande filmavond is hierdoor al 3x in het water gevallen) en we hebben ontzettend veel lol met elkaar, superleuk! En wat voor lekkers er uit de koffers kwam: HAGELSLAG, ONTBIJTKOEK, SMEERKAAS… het is onvoorstelbaar hoe intens je daar ineens van kan genieten :-).
Genieten
Het weer is hier fantastisch! We zitten om 6.30u al buiten in de zon te ontbijten, we kunnen ons werkelijk niet voorstellen dat er op NL op dit moment al voorzichtig nagedacht wordt over een Elfstedentocht?! Gerlinde vindt het stiekem wel jammer dit te moeten missen, zij zou graag de schaatsen even onderbinden... Tineke geniet des te meer van het overwinteren! Vorige week was het de eerste echt zonnige dag sinds we hier zijn, we hebben gelijk onze kans gegrepen en zijn lekker op een deken in de tuin gaan liggen: binnen een half uur verbrand, allebei! Oeps.
Verder genieten we van de prachtige kleurige bloemen, de rondvliegende libelles en vlinders en ’s avonds de oplichtende vuurvliegjes en de uitgestrekte sterrenhemel, schitterend. We raken er werkelijk niet op uitgekeken! En natuurlijk de heerlijke, sappige ananassen, zo lekker zoet hebben we ze in NL nog nooit geproefd.
We genieten nu ook echt van het samen hier zijn. In het begin was dat best wat wennen en zoeken, maar nu kijken we met een lach op die eerste periode terug en dat is een goed teken.
Contacten en ontmoetingen
In de weken dat we hier zijn hebben we al veel leuke contacten gelegd; met mensen in het guesthouse, met mensen die hierheen geëmigreerd zijn (fam. ter Haar, fam. Veitch – fantastische mensen!), maar ook met verschillende mensen van de lokale bevolking, heel bijzonder allemaal.
Het levert ook regelmatig een grappig moment op als iemand ontdekt dat je moeder-dochter bent (‘Nee! Je ECHTE moeder?’ ‘Ja, m’n ECHTE moeder’ ‘Oh, ik dacht het je zus was…’), het gaat als een lopend vuurtje door het ziekenhuis.
Ook in de minibusjes raak je regelmatig aan de praat met mensen. Zo kwam het dat we laatst aan iemand vroegen waarom iedereen ons toch altijd bedankt dat we hier zijn: de regering kan om financiële redenen onvoldoende banen beschikbaar stellen, waardoor er een groot tekort aan verpleegkundigen en medici is. Ziekenhuizen zijn aangewezen op hulp van buitenaf. De man vroeg ons dus om iedereen in NL aan te moedigen ook een periode hier te komen werken; bij dezen, het is absoluut de moeite waard! ;-).
Vorige week hebben we daarnaast kennisgemaakt met dominee Laston, de ziekenhuisdominee. Hij nodigde ons uit voor een kop koffie bij hem thuis. Mensen die eerder in Malawi geweest zijn hadden ons al verteld over deze bijzondere man en inderdaad… wat een enthousiaste, vriendelijke en inspirerende man! Hij vertelde honderduit over zijn werk hier en was geïnteresseerd in onze achtergronden en wat ons hier bracht. Hij noemde ons VVIP’s: Very Very Important Persons, omdat we de moeite namen naar Malawi te komen in een tijd van enorme drukte in het ziekenhuis, omdat we bereidt waren de luxe van NL achter ons te laten en onze tijd en geld hierin te steken. Iets wat voor ons echt niet als een opgave voelt, maar als een bijzondere ervaring en avontuur. Deze dominee runt o.a. een project onder weeskinderen, binnenkort mogen we een keer met hem mee om te zien wat dat concreet inhoudt.
Armoede! Project “allerarmsten in villages”
Er is een hoog werkeloosheidspercentage in Malawi, door onvoldoende geschooldheid (veel kinderen vallen vanaf ongeveer groep 5 van de basisschool uit door geldtekort om verdere schooljaren te bekostigen) en door onvoldoende banenbeschikbaarheid. In de kleine dorpjes leven veel mensen ver onder de armoedegrens van $1 per dag. De mensen verbouwen wat groente bij hun hutje en dat is het. Het leven is voor die mensen heel moeilijk.
Vorige week raakten we aan de praat met een diaken van de kerk (die inmiddels ook een vriend geworden is). In NL ondersteunt de diakonie van een kerk mensen die het niet ruim hebben, we vroegen of dat hier ook zo is (er is namelijk wel een collecte in de kerkdienst); in sommige delen van Malawi gebeurd dat, maar in dit district is de bevolking niet rijk genoeg om geld apart te leggen voor mensen die het nog harder nodig zouden hebben. Hij gaf aan dat er wel veel nood en armoede is in de dorpjes, er zijn mensen die echt helemaal niks te eten hebben bijvoorbeeld. Dat heeft ons ertoe gebracht een gedeelte van het door jullie gestorte geld te gebruiken voor noodpakketten voor de allerarmsten. Een vriend van deze diaken is bij de dorpshoofden gaan informeren welke gezinnen het het hardst nodig hebben, hij is vervolgens bij die mensen thuis gaan kijken en heeft geïnventariseerd wat in elk gezin specifiek nodig is. Uit deze inventarisatie zijn 15 gezinnen naar voren gekomen, waarvoor we een pakket samenstellen met in ieder geval mais (basisproduct voor al het eten hier, voldoende om 1 maand van te kunnen eten), een deken, een stuk zeep, aangevuld met de specifieke benodigdheden van dat gezin. Op de zaterdagmarkt hebben we wat (kinder)kleding en dekens op de kop kunnen tikken en deze week hebben we kilo’s mais gekocht (allemaal samen met een Malawiaan, zodat we qua prijs niet afgezet worden vanwege ons blanke huidje), wat met een ossenkar naar een opslagplaats in een dorp gebracht is. Als we alle producten op tijd bij elkaar hebben kunnen krijgen, worden de pakketten volgende week donderdag uitgedeeld. Wordt vervolgd.
Afrikaans wildleven deel 2
Vorige week hoorden we dat er hier op het terrein 3 hyena’s rondlopen. Overdag houden ze zich schuil op de berg, maar in het donker komen ze naar beneden. Nu leverde dat echt een hilarische situatie op: wij lagen ’s avonds buiten op een plateau tegenover het guesthouse sterren te kijken, toen Tineke over de hyena’s begon. Prompt hoorden we ze janken en hoorden we takjes knappen. Gerlinde deelde mee dat ze niet zo bang was om opgegeten te worden, dus bleven we nog even liggen. Totdat Tineke opeens iets vlakbij ons zag lopen, we schrokken ons helemaal naar: Gerlinde ging in de haast op zoek naar haar knijpkat (ze schijnen te schrikken van licht) en Tineke stond op het punt haar kop hete thee naar de kop van het beest te gooien toen we zagen dat het gewoon onze trouwe guesthousehond was, haha! Voor onze eigen gemoedsrust zijn we toen toch maar veilig op de trap van het guesthouse verder sterren gaan kijken…
Er is nog meer dierenleven hier. We hebben een huismuis, die regelmatig onder de deur door onze slaapkamer in sniekt en gisteren zat er een kleine salamander op ons gordijn. ‘Best mooi’ vond Tineke ‘maar hij moet wel weg!’. Dus mochten Gerlinde en Margriet (guesthousemaatje) de salamander vangen, maar wat rennen die beestjes hard… uiteindelijk is het gelukt: plat op onze buik onder het bed, het beestje heeft er jammer genoeg wel een pootje bij verloren, wat wel zielig is.. Bij het buiten vrijlaten vloog er een vleermuis mee naar binnen en op tafel zat een vlinder/mot van zo’n 20cm groot, prachtig, Tineke heeft van een afstandje meegegriezeld, maar ook dat beestje hebben we kunnen vangen en naar buiten gebracht. We hebben veel foto’s en filmpjes gemaakt en echt ontzettend veel lol gehad!
Dat was dat
Het was een lang verhaal dit keer! En dan zijn het nog slechts delen van alles wat we mee maken…! Het leven hier is soms niet in woorden te vatten, maar we hopen dat we toch een beetje een indruk neer kunnen zetten. Mochten jullie nou specifieke interesses of vragen hebben: post het in een reactie, dan nemen we dat in een volgend bericht mee.
Groetjes en veel schaatsplezier!
Ziekenhuis - cijfers
De maand januari is afgesloten, dat betekent dat de officiële cijfers bekend zijn: op de kinderafdeling hebben we in één maand 1601 opnames gehad (ter vergelijking: op de chirurgie in NL hebben we 2400-2600 opnames op jaarbasis). 32 kindjes zijn overleden.
Het geeft wellicht een beeld van hoe druk het is. Gelukkig loopt het aantal opnames nu al zichtbaar terug, februari zal naar verwachting nog een drukke maand zijn, maar in maart komt het Malariaseizoen tot een einde en daarmee ook de crisis in het ziekenhuis.
32 kindjes overleden… soms een aantal dagen geen, soms 5 kinderen op 1 dag. Ieder overlijden is heftig, zeker als het een gevolg is van onoplettendheid van de verpleegkundige en/of arts (t.g.v. de hoge werkdruk en het ontbreken van een verantwoordelijkheidssysteem), maar vaak komen de kinderen ook te laat en te ziek binnen, waardoor de behandeling geen kans van slagen meer heeft. Toch is het vooral ook goed om te realiseren dat ruim 1550 kinderen een goede behandeling hebben kunnen krijgen en (relatief) gezond weer naar huis zijn gegaan!
Ziekenhuis – laatste dag kinderafdeling
Gisteren hebben we onze laatste dienst op de kinderafdeling gedraaid. We hebben het stokje doorgegeven aan 2 verpleegkundestudenten en hopen zelf komende week op de Maternity (verloskunde/kraam) te starten. Dat geeft een dubbel gevoel; enerzijds beseffen we wat een toegevoegde waarde we op de kinderafdeling hadden (patiënten opnemen, medicatie delen, bloedtransfusies geven en de hele dag door infusen prikken) en zijn we daar nu goed ingewerkt, anderzijds liepen wij er ook wel tegenaan dat we niet altijd even goed met de hoofdverpleegkundige overweg konden en dat afspraken en structuren dagelijks veranderden, hier lopen meer mensen tegenaan. Bovenaan blijft staan dat we hier een goede tijd gehad hebben, maar we hebben ook veel zin om volgende week op de verloskamers te starten, een heel bijzonder specialisme!
Bloedtransfusie
Veel patiënten met Malaria hebben bloedtekort en moeten een transfusie krijgen. Op een avond waren er 2 kindjes met een heel laag Hb waar geen bloed beschikbaar voor was. In de hoofdstad is een grotere bloedbank, maar eer dat iemand het daar vandaan gehaald kon hebben (kost minimaal 3 uur), zou het wellicht te laat zijn voor een van de kinderen. Gerlinde heeft bloedgroep O negatief, wat aan iedereen gegeven kan worden, dus daar zat ze dan zeer onverwachts op de bank in het laboratorium, waar een halve liter bloed afgetapt werd. Een dag later hoorden we dat het bloed naar een meisje van 4 maanden oud gegaan is, ook met de bloedgroep O negatief (wat betekent dat zij alleen O negatief kon ontvangen, wat in Malawi heel zeldzaam is), en de laborant vertelde dat het overige bloed nog voor 1-2 kinderen meer gebruikt kon worden. Wel bijzonder om ook op zo’n manier echt te kunnen helpen! En wat ook fijn is: op 17/1 had Gerlinde een goed Hb, was ze Syfilis, Hepatitis B-, HIV- en Malaria vrij :-).
Outreach
Vorige week zijn we wederom een dag op outreach geweest, dit keer naar Malindi Clinic. Het verhaal komt vrij veel overeen met de vorige keer, dus daar zullen we niet over uitweiden. Dit keer waren er in totaal 227 kinderen gekomen, waarvan we er 76 gevaccineerd hebben. Hoe dat geteld wordt? Wel, er wordt een weegschaal in de boom gehangen om de kinderen te wegen. De moeders breken allemaal een takje van de boom die ze inleveren, de stokjes worden door een gezondheidswerker in een emmer gegooid en aan het einde geteld en dat is dan het aantal kinderen dat geweest is.
De lokale bevolking hier draagt allemaal een Tichengi (lap) over hun uniform/ rok, om de kleding een beetje schoon te houden in de vieze ambulance/ minibusjes. Wij dus ook. Maar toen Tineke een paar foto’s van het ziekenhuis wilde maken, verloor ze spontaan haar rok. Dit leverde een lachsalvo bij de vrouwen op en het leverde ons vervolgens een leuke spoedcursus rokken omknopen op.
Visum verlengd
Onze eerste vier weken hier zitten erop. Dat betekende dat ons visum verlengd moest worden. We zijn op tijd vertrokken naar Lilongwe en hadden ons voorbereidt op Afrikaanse bureaucratie, uren wachten en lief glimlachen voor de goede stempeltjes. Het viel 100% mee! Eerst moesten we allebei een aanvraagformulier invullen (samen op 1 stoel voor het bureau van de officer), op het formulier kwam een stempeltje, daarmee moesten we naar een andere ruimte om ‘even’ 20.000MK te betalen, 4 formuliertjes en stempels erbij, door naar de accountant, waar we weer 2 formuliertjes in moesten leveren, op de andere 2 kwamen nog 2 extra stempels, terug naar de 1e man en die zette uiteindelijk de felbegeerde stempel in ons paspoort! In 1x voor 60 dagen i.p.v. de gebruikelijke 30 en ook nog eens verlengd vanaf de datum dat de oude stempel zou verlopen (leg die wens eens uit in het Engels; niet een stempel met de datum van vandaag, maar met de datum van volgende week…). Dat was belangrijk voor ons, omdat we dan niet per se tussendoor het land uit hoeven, je mag namelijk max. 90 dagen blijven op een visum, wij zijn er 89. En dit alles in slechts 40 minuten tijd, superfijn!
Guesthouse/ Australia Day
Het guesthouse barste bijna uit zijn voegen deze week: 24 mensen! De een blijft slechts voor een nachtje, de ander 5 maanden, het wisselt hard door.
Zo’n internationaal gebeuren levert gezellige momenten op; zo blijkt het op 26 januari Australia Day te zijn en laten wij nou net 2 Australische meiden in het guesthouse hebben :-), ze hebben zelf geen idee wat de reden van deze nationale feestdag is, maar goede tradities moet je voortzetten en zo kwam het dat zij op een avond samen met 2 landgenoten die elders in Malawi co-schappen lopen een heerlijk diner voor ons gemaakt hebben. Met z’n 13-nen aan tafel is toch wel erg gezellig!
Vorige week vrijdag zijn er 4 NL meiden aangekomen, 2 komen een verpleegkundestage lopen, 2 komen helpen op de basisschool; er was direct een klik. Gezellig dat we het met z’n zessen hebben! We praten heel wat af (de geplande filmavond is hierdoor al 3x in het water gevallen) en we hebben ontzettend veel lol met elkaar, superleuk! En wat voor lekkers er uit de koffers kwam: HAGELSLAG, ONTBIJTKOEK, SMEERKAAS… het is onvoorstelbaar hoe intens je daar ineens van kan genieten :-).
Genieten
Het weer is hier fantastisch! We zitten om 6.30u al buiten in de zon te ontbijten, we kunnen ons werkelijk niet voorstellen dat er op NL op dit moment al voorzichtig nagedacht wordt over een Elfstedentocht?! Gerlinde vindt het stiekem wel jammer dit te moeten missen, zij zou graag de schaatsen even onderbinden... Tineke geniet des te meer van het overwinteren! Vorige week was het de eerste echt zonnige dag sinds we hier zijn, we hebben gelijk onze kans gegrepen en zijn lekker op een deken in de tuin gaan liggen: binnen een half uur verbrand, allebei! Oeps.
Verder genieten we van de prachtige kleurige bloemen, de rondvliegende libelles en vlinders en ’s avonds de oplichtende vuurvliegjes en de uitgestrekte sterrenhemel, schitterend. We raken er werkelijk niet op uitgekeken! En natuurlijk de heerlijke, sappige ananassen, zo lekker zoet hebben we ze in NL nog nooit geproefd.
We genieten nu ook echt van het samen hier zijn. In het begin was dat best wat wennen en zoeken, maar nu kijken we met een lach op die eerste periode terug en dat is een goed teken.
Contacten en ontmoetingen
In de weken dat we hier zijn hebben we al veel leuke contacten gelegd; met mensen in het guesthouse, met mensen die hierheen geëmigreerd zijn (fam. ter Haar, fam. Veitch – fantastische mensen!), maar ook met verschillende mensen van de lokale bevolking, heel bijzonder allemaal.
Het levert ook regelmatig een grappig moment op als iemand ontdekt dat je moeder-dochter bent (‘Nee! Je ECHTE moeder?’ ‘Ja, m’n ECHTE moeder’ ‘Oh, ik dacht het je zus was…’), het gaat als een lopend vuurtje door het ziekenhuis.
Ook in de minibusjes raak je regelmatig aan de praat met mensen. Zo kwam het dat we laatst aan iemand vroegen waarom iedereen ons toch altijd bedankt dat we hier zijn: de regering kan om financiële redenen onvoldoende banen beschikbaar stellen, waardoor er een groot tekort aan verpleegkundigen en medici is. Ziekenhuizen zijn aangewezen op hulp van buitenaf. De man vroeg ons dus om iedereen in NL aan te moedigen ook een periode hier te komen werken; bij dezen, het is absoluut de moeite waard! ;-).
Vorige week hebben we daarnaast kennisgemaakt met dominee Laston, de ziekenhuisdominee. Hij nodigde ons uit voor een kop koffie bij hem thuis. Mensen die eerder in Malawi geweest zijn hadden ons al verteld over deze bijzondere man en inderdaad… wat een enthousiaste, vriendelijke en inspirerende man! Hij vertelde honderduit over zijn werk hier en was geïnteresseerd in onze achtergronden en wat ons hier bracht. Hij noemde ons VVIP’s: Very Very Important Persons, omdat we de moeite namen naar Malawi te komen in een tijd van enorme drukte in het ziekenhuis, omdat we bereidt waren de luxe van NL achter ons te laten en onze tijd en geld hierin te steken. Iets wat voor ons echt niet als een opgave voelt, maar als een bijzondere ervaring en avontuur. Deze dominee runt o.a. een project onder weeskinderen, binnenkort mogen we een keer met hem mee om te zien wat dat concreet inhoudt.
Armoede! Project “allerarmsten in villages”
Er is een hoog werkeloosheidspercentage in Malawi, door onvoldoende geschooldheid (veel kinderen vallen vanaf ongeveer groep 5 van de basisschool uit door geldtekort om verdere schooljaren te bekostigen) en door onvoldoende banenbeschikbaarheid. In de kleine dorpjes leven veel mensen ver onder de armoedegrens van $1 per dag. De mensen verbouwen wat groente bij hun hutje en dat is het. Het leven is voor die mensen heel moeilijk.
Vorige week raakten we aan de praat met een diaken van de kerk (die inmiddels ook een vriend geworden is). In NL ondersteunt de diakonie van een kerk mensen die het niet ruim hebben, we vroegen of dat hier ook zo is (er is namelijk wel een collecte in de kerkdienst); in sommige delen van Malawi gebeurd dat, maar in dit district is de bevolking niet rijk genoeg om geld apart te leggen voor mensen die het nog harder nodig zouden hebben. Hij gaf aan dat er wel veel nood en armoede is in de dorpjes, er zijn mensen die echt helemaal niks te eten hebben bijvoorbeeld. Dat heeft ons ertoe gebracht een gedeelte van het door jullie gestorte geld te gebruiken voor noodpakketten voor de allerarmsten. Een vriend van deze diaken is bij de dorpshoofden gaan informeren welke gezinnen het het hardst nodig hebben, hij is vervolgens bij die mensen thuis gaan kijken en heeft geïnventariseerd wat in elk gezin specifiek nodig is. Uit deze inventarisatie zijn 15 gezinnen naar voren gekomen, waarvoor we een pakket samenstellen met in ieder geval mais (basisproduct voor al het eten hier, voldoende om 1 maand van te kunnen eten), een deken, een stuk zeep, aangevuld met de specifieke benodigdheden van dat gezin. Op de zaterdagmarkt hebben we wat (kinder)kleding en dekens op de kop kunnen tikken en deze week hebben we kilo’s mais gekocht (allemaal samen met een Malawiaan, zodat we qua prijs niet afgezet worden vanwege ons blanke huidje), wat met een ossenkar naar een opslagplaats in een dorp gebracht is. Als we alle producten op tijd bij elkaar hebben kunnen krijgen, worden de pakketten volgende week donderdag uitgedeeld. Wordt vervolgd.
Afrikaans wildleven deel 2
Vorige week hoorden we dat er hier op het terrein 3 hyena’s rondlopen. Overdag houden ze zich schuil op de berg, maar in het donker komen ze naar beneden. Nu leverde dat echt een hilarische situatie op: wij lagen ’s avonds buiten op een plateau tegenover het guesthouse sterren te kijken, toen Tineke over de hyena’s begon. Prompt hoorden we ze janken en hoorden we takjes knappen. Gerlinde deelde mee dat ze niet zo bang was om opgegeten te worden, dus bleven we nog even liggen. Totdat Tineke opeens iets vlakbij ons zag lopen, we schrokken ons helemaal naar: Gerlinde ging in de haast op zoek naar haar knijpkat (ze schijnen te schrikken van licht) en Tineke stond op het punt haar kop hete thee naar de kop van het beest te gooien toen we zagen dat het gewoon onze trouwe guesthousehond was, haha! Voor onze eigen gemoedsrust zijn we toen toch maar veilig op de trap van het guesthouse verder sterren gaan kijken…
Er is nog meer dierenleven hier. We hebben een huismuis, die regelmatig onder de deur door onze slaapkamer in sniekt en gisteren zat er een kleine salamander op ons gordijn. ‘Best mooi’ vond Tineke ‘maar hij moet wel weg!’. Dus mochten Gerlinde en Margriet (guesthousemaatje) de salamander vangen, maar wat rennen die beestjes hard… uiteindelijk is het gelukt: plat op onze buik onder het bed, het beestje heeft er jammer genoeg wel een pootje bij verloren, wat wel zielig is.. Bij het buiten vrijlaten vloog er een vleermuis mee naar binnen en op tafel zat een vlinder/mot van zo’n 20cm groot, prachtig, Tineke heeft van een afstandje meegegriezeld, maar ook dat beestje hebben we kunnen vangen en naar buiten gebracht. We hebben veel foto’s en filmpjes gemaakt en echt ontzettend veel lol gehad!
Dat was dat
Het was een lang verhaal dit keer! En dan zijn het nog slechts delen van alles wat we mee maken…! Het leven hier is soms niet in woorden te vatten, maar we hopen dat we toch een beetje een indruk neer kunnen zetten. Mochten jullie nou specifieke interesses of vragen hebben: post het in een reactie, dan nemen we dat in een volgend bericht mee.
Groetjes en veel schaatsplezier!
-
03 Februari 2012 - 07:36
Anne Oudes:
Mooie verhalen, mooie foto's (vooral van die mot, die is super!) Goed om te horen dat jullie het zo naar je zin hebben daar en genieten van alle nieuwe ervaringen. Succes in de maternity ward! -
03 Februari 2012 - 09:59
Annelies Van Loenen:
Wat doen jullie goed werk en wat maken jullie veel mee. Erg indrukwekkend. De manier waarop het verteld wordt vind ik super.
Heel veel sterkte gewenst verder.
-
03 Februari 2012 - 13:01
Nelleke Z.:
Heel indrukwekkend en afwisselend wat jullie allemaal meemaken zeg! Heb geprobeerd gister persoonlijk je te spreken Tineke, is niet gelukt. Maar probeer het binnenkort gewoon nog eens. Zie het benauwde gezicht van Tineke al helemaal voor me met al die snelle speciale beestjes(-: !
Het lijkt me heel bijzonder om daar op de verloskamer/afdeling te werken, maar ook weer heel spannend. Zie uit naar het verslag daarover, omdat het toch mijn hart heeft.
Veel zegen , sterkte en ook plezier bij jullie prachtige werk toegewenst!
Liefs, hartelijke groet, Nelleke Z. -
03 Februari 2012 - 18:02
Femmy:
Lieve Tineke en Gerlinde
Jullie waren zo trouw in het schrijven, dat nu het wat langer duurde ik bijna bang was dat jullie ziek waren.
Maar gelukkig springlevend en vol verhalen. Gerlinde fijn dat je bloed kon geven.
Succes op jullie volgende werkplek. Tineke houd je het nog vol.
Je hebt je in ieder geval laten verbranden, je bent weer helemaal je zelf, ik zou nooit zo in de zon gaan liggen. De rokjes zijn mooi geworden, draag ze maar veel in Nederland ga je ze vast niet dragen.
En dan de hele dierenparade van groot naar klein. Net iets voor Tineke (arme jij).
Was de hoofdzuster echt zo vreselijk.
Je hebt het over schaatsen , maar hier is vandaag heel veel sneeuw gevallen. Daar moest ik door heen glibberen, niet prettig.
Vanmiddag naar de fotograaf geweest om als gezin op foto te gaan i.v.m. mijn verjaardag.
dat is mijn verjaardags kado.
Heel veel kracht, plezier en Gods zegen op jullie werk.
Liefs femmy
-
03 Februari 2012 - 21:55
Lianne Van De Kieft :
Hey buurvrouw,
Wat een belevenissen hebben jullie samen.
Veel ZEGEN op jullie werk op de verloskunde en kraamafdeling.
Wij hebben de ijzers onder en schaatsen maar, met koek en zopie en snert.
groeten uit het koude Barneveld
-
04 Februari 2012 - 21:20
Tineke Appelman:
Hallo Tineke en Gerlinde,
Wat ontzettend leuk om te lezen wat jullie allemaal beleven.
geweldig! Ik zit helemaal in het verhaal.
Wat gaat de tijd snel. Fijn dat jullie je niet meer druk hoeven te maken over je visum
Geniet er maar van. Ben natuurlijk benieuwd naar de verhalen uit de verloskamer!!
Ik blijf een fan van de Kraam!!!
Wij in de kou het was net -15 graden toen we naar huis reden! Echt koud. Jullie in de warmte.
Een hart. groet ook van Frits en veel zegen op jullie werk! Tineke Appelman -
06 Februari 2012 - 12:54
Janneke Versteeg:
Ha Gerlinde en Tineke,
Wat een mooi verhaal hebben jullie weer geschreven, zo heerlijk beschrijvend. Tijdens het lezen zit je hierdoor zo helemaal in het verhaal . Heerlijk! Fijn om te lezen dat jullie zo genieten van wat jullie allemaal meemaken. Ook mooi om te zien dat jullie veel kontakten leggen met mensen die op jullie weg komen. Dat past trouwens ook helemaal bij jullie.
Wat goed dat jullie dat gezinsproject opgestart hebben. Geweldig dat jullie dit kunnen doen.
Het is bijna niet voor te stellen dat de temperatuursverschillen tussen jullie en ons zo groot zijn. Ik zit nu in het winterzonnetje achter het glas dit verhaal te typen. Ondertussen vliegen de musjes en pimpelmeesjes af en aan om op de vetbolletjes te gaan zitten. Ook de eenden voeren we bij voor ons huis en Machiel hakt elke dag het ijs voor ze open.
Op het werk is het zoals altijd bezig. We hadden afgelopen dagen verwacht nog wel wat sneeuw/íjsslachtoffers te krijgen, maar dat viel erg mee. We hebben wel weer een aantal van onze lievelingspatienten liggen... ahum (Gerlinde weet dan wel wat ik bedoel) Ook misschien leuk voor je om te weten. Onze langstliggende patient (kmr 15) is met ontslag naar huis gegaan. Gaat thuis erg goed. En ons nieuwe hoofd is begonnen. Ik ben nu lekker 2 dagen vrij en ga doen wat jij ook graag zou willen, schaatsen. Afgelopen weekend is het niet gelukt ivm laat/vroeg dienst, maar nu extra genieten.
Ik zal jullie verhaal weer printen en op het prikbord in de MF ruimte hangen. Zo blijven we als collegae op de hoogte van jullie belevenissen. En Gerlinde reken er maar op dat je nu ook voor alle infuzen gevraagd gaat worden hoor ;-)
Gods zegen! Liefs Janneke
-
06 Februari 2012 - 21:29
Femmy En Arthur:
Hoi Gerlinde en Tineke,
wat super om jullie verhalen te lezen en de foto's te zien!
Super dat jullie daar zulk mooi en goed werk kunnen doen: echt heel concreet iets voor de ander kunnen betekenen. Wij wensen jullie heel veel succes en plezier de rest van de periode!
Ik ben er trouwens achtergekomen dat Christian bij het bedrijf waar Arthur werkt stage heeft gelopen. We kwamen hem tegen op een bedrijfsuitje en hij heeft met nog wat meer collega's gezellig bij ons geborreld. Wat is het toch een klein wereldje he ;)
Enne....ik kan me voorstellen dat die salamander best een beetje eng is...:)
groetjes, Femmy en Arthur
PS: grappig, ik kom hier een naamgenootje tegen ;) -
07 Februari 2012 - 09:08
Laurens :
Hallo,
Geweldig wat jullie daar allemaal doen!
Ik heb een nu een tussenuur op school en niks te doen :) dus van de tijd gebruik gemaakt om dit te lezen.
Niet te geloven dat het daar 30 graden is en hier -15!
Verder heel veel succes toegewenst en sterkte met de wilde dieren!!!
Laurens -
07 Februari 2012 - 12:55
Nelleke B:
Wat een mooie en bijzondere verhalen weer..
Veel foto's! Echt gaaf om jullie zo bezig te zien.
Ik denk veel aan jullie en wens jullie nog een hele goede tijd!!
Geniet ervan en sterkte in de moeilijke /machteloze situaties..
Liefs! -
07 Februari 2012 - 21:00
HL:
Hoi Gerlinde en moeder,
Leuk om de verhalen te lezen. Wat hebben jullie al veel beleefd en wat doen jullie waardevol werk. We hebben op de huiskring voor jullie gebeden! Vanavond hebben we stilgestaan bij de geschiedenis van Jakob, die op den duur in zijn eentje naar Laban moest en een mooie droom van God kreeg die zei: Ik zal je niet verlaten en je beschermen! We hopen dat jullie dat ook zo mogen ervaren in Malawi. Gelukkig hangt het niet af van de plaats waar je zit...
Veel groetjes van ons,
Liesbeth en André, Judith en Meindert, Jaël en Marjet -
11 Februari 2012 - 11:20
Carolien Meijer:
Hee Gerin,
Wat maken jullie samen zo een hoop mee. DIt is een bijzondere ervaring wat je samen met je moeder mag delen.
Ik had je een mailtje gestuurd, maar krijg hem steeds terug. Doet je gmail het niet meer?
Wil je anders even je emailadres doormailen?
Heel veel succes de aankomende tijd.
Liefs Carolien (Diak) -
11 Februari 2012 - 19:25
Robert De Jong:
Wat een mix die verhalen. Kleine gebeurtenissen in het leven die zo speciaal zijn voor Malawi (salamander / hyena's, stempels halen). En dat gecombineerd met de harde werkelijkheid van sterftecijfers van kinderen.de maandcijfers met het sterftepercentage van kinderen die niet op tijd of niet voldoende of zelfs niet vakbekwaam geholpen konden wordne en werd. Ik heb het met belangstelling gelezen. Veel sterkte met de werkzaamheden zo verder an {is bijna Frisk :)}. En Gods zegen in het werk. -
12 Februari 2012 - 18:58
Mariette:
Ha saampjes, geweldig om weer even bij te lezen! Onvoorstelbaar wat jullie allemaal beleven, tegelijk ook heel onwezenlijk! Het blijft een vreemd idee dat jullie werkelijk in zo'n andere wereld leven. Goed te lezen dat jullie het samen goed hebben, mooi koesteren. Als het goed is hebben jullie nu al een week verloskunde erop zitten, ongetwijfeld weer heel veel beleefd, is vast weer snel te lezen. Leuke foto's ook, vooral de salamanderjacht. Misschien is Tineke na al dat ongedierte daar, in Nederland nergens meer bang voor ... Of is dat een valse hoop? Wat leuk te lezen hoe jullie ook zoek zijn naar hoe het geld besteed kan worden. Mooi om dan lokaal je zo in te kunnen zetten. Ik wens jullie daar heel veel sterkte en plezier verder en pas goed op elkaar en op jezelf! Veel liefs, mariette -
13 Februari 2012 - 14:07
Carolien Meijer:
Hooi Gerlinde..
Wat maken jij en je moeder samen een hoop mee zeg.
Ik heb je een mailtje gestuurd om je even bij te praten. Echter krijg ik de mails steeds terug. Heb je een nieuw emailadres?
Zou je mij anders even eenmailtje willen sturen, zodat ik je emailadres heb?
Heel veel succes nog. Je bent al op de helft ;)
Liefs Carolien Meijer
Diak -
13 Februari 2012 - 17:03
Gerrit En Margreet:
Hallo Tineke en Gerlinde
We hebben jullie verslag weer gelezen.
We hebben veel respect voor jullie wat jullie daar doen.
Vergeleken wat wij hier voor zorg hebben mogen we dankbaar zijn.
Moeite, verdriet, en toch ook plezier , blijdschap wisselt af daar.
Fijn de goede contacten die je daar ook hebt.
We hopen dat jullie daar nog veel mogen betekenen voor anderen en de krachten er voor mag krijgen.
We leven met jullie mee en bidden voor jullie.
Hier gaat het ook goed het is wel koud hier.
Jullie kunnen dat waarschijnlijk niet voorstellen vergeleken met de warmte daar.
Op dit moment dooit het hier de elfstedentocht is niet door gegaan.
Wij wonen nu samen sinds 05-01-2012 in Rotterdam het huis in Nijverdal is voorbij.
Het is ook goed zo en fijn hier samen te zijn.
Fred heeft nog een mailtje gestuurd.
Als jullie er weer zijn maken we t.z.t. een keer een afspraak.
We wensen jullie alle goeds weer toe en we volgen jullie in het verslag.
Hartelijke groeten van ons.
Gerrit en Margreet.
-
14 Februari 2012 - 13:03
Petra:
Hallo allebei!
Wat een indrukwekkende verhalen weer en wat een prachtige foto's erbij!!
Iedere keer weer super om jullie verhalen te lezen!! Heel veel succes en wijsheid op de kraamafd.!
Fantastisch mooi werk wat jullie daar doen! Ik heb echt bewondering voor jullie!
Ik werk weer op de afdeling en ben blij weer terug te zijn!!
Tot horens maar weer en succes verder met alles wat jullie daar doen!
Groetjes, Petra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
